انگورها را بسته به ظرفیت توزیع کرده اند بین آدم ها و غیر آدم ها!
کسی چون رسول خاتم صلی الله علیه و آله گنجایشی بی کران داشت و هر چه مستی برایش تدارک می دیدند باز جامی دیگر طلب می کرد که ما عبدناک حق عبادتک و ما عرفناک حق معرفتک!و آدمی چون بایزید به جرعه ای مست شد و فریاد برآورد: آی من خدایم و لیس فی جبتی الا الله و در پیراهن من جز خدا نیست و چه بزرگم من و شأن من چه عظیم است...
حالا منی که با کلمات به ابراز ِ وجود می خواهم که بپردازم وضعیتم چنان است که به قول شاعر هفت شهر عشق را عطار گشت و من هنوز کوچه را پیدا نکرده ام با کمال شرمندگی!
آمده ام پای درخت انگوری بالا بلند تا شاید آنها که بالایند چیزی از دست شان در برود و سهمی به بی چیزی ام برسد ...
مستی که به این آسانی ها نیست... ظرفیتش هم ...
پ.ن:
نقاشی از سید امین نبی پور