کلمات ِ من
دختری است که شرم آفتاب
گونه اش را
سرخ می کند
ومی لرزند
وقتی نفس به بوی شمعدانی های چشم کسی
آغشته می کند
کلمات من
بیمار است
وقتی
حکایت باد است و
چادری
که شب را
سیاهی به وام داده
و چشم های آهو را
...
ا